Snakepit filled with honey

24/08/2009 (ξημερώματα 25ης)

Πόσες φορές πρέπει κάποιος να επαναλάβει το ίδιο λάθος για να θεωρηθεί βλάκας; Κάπου είχα διαβάσει δυο, όχι περισσότερες. Τα ίδια και τα ίδια στραβοπατήματα, ξανά και ξανά, μπορούν κάλλιστα να μου προσδώσουν τον χαρακτηρισμό βλαξ με διδακτορικό και όχι βλαξ με περικεφαλαία, μιας και εγώ την βλακεία πλέον την έχω σπουδάσει. Δεν ευθύνομαι όμως εγώ, αυτή η ρημάδα η εμπιστοσύνη που δείχνω σε κάποια πρόσωπα φταίει. Πρόσωπα τα οποία ουκ ολίγες φορές κατά το παρελθόν έχουν αποδείξει ότι ανήκουν στην κατηγορία των όφεων Humanalis, τα οποία με το που πέφτουν σε χειμερία νάρκη και κάνει την εμφάνιση της η ανθρώπινη τους πλευρά, καταφέρνουν να με μαλακώσουν και με κάνουν να ρίξω τα τείχη μου. Και τότε είναι που, ως δια μαγείας, ξυπνάει και πάλι το τέρας μέσα τους και ρίχνουν το πικρόχολο φαρμάκι τους, προσπαθώντας να ποδοπατήσουν και να ξεφτιλίσουν αυτό που είσαι, οτιδήποτε σε αγγίζει και οτιδήποτε πράττεις. Ορμώμενοι πίσω από το φιλικό τους προσωπείο, προσπαθούν να γεμίσουν την κενότητα τους με τις φοβίες σου, τις ενοχές σου, τις ανησυχίες σου και αφού τραφούν αρκετά στη συνέχεια στις εκσφενδονίζουν κατάμουτρα, προσπαθώντας να διαλύσουν οποιαδήποτε προσδοκία σου, να σε ταπεινώσουν και να νιώσεις μπροστά τους ασήμαντος. Τις φορές που το πετυχαίνουν χαίρονται, το βρίσκουν αστείο και ικανοποιούν με τον τρόπο αυτό τον αρρωστημένο τους εγώ. Απόρροια μίσους; Ζήλιας; Κακεντρέχειας; Δεν γνωρίζω και δεν νομίζω πως θέλω να μάθω, το όλο σκηνικό μου προκαλεί μια απέραντη θλίψη, μια μιζέρια, όμοια με το θέαμα της καμένης γης και των καμένων σπιτιών που αντικρίζω τις τελευταίες μέρες όποτε ανοίγω τη τηλεόραση. Κάπου εκεί βρίσκεσαι και εσύ, μεταξύ καπνών και στάχτης…και σήμερα έχεις γεννέθλια, όχι τα ιδανικότερα φαντάζομαι, εκτός και αν είσαι απόγονος του Νέρωνα. Εκεί φωτιές και εδώ ασταμάτητη βροχή για δεύτερη συνεχόμενη βραδιά, ο νόμος του Murphy σε πλήρη ισχύ.
Μου αρέσει η καλοκαιρινή βροχή…γενικά μου αρέσει η βροχή, μου δημιουργεί ένα συναίσθημα κάθαρσης. Όποτε βρέχει μελαγχολώ και όταν μελαγχολώ συνήθως σε θυμάμαι, συνεπώς όποτε βρέχει, τις περισσότερες φορές σε φέρνω στη σκέψη μου, πράγμα παράξενο αν αναλογιστείς ότι η τελευταία ειλικρινής μας συνάντηση είχε λάβει χώρα μια ζεστή, ξάστερη Αυγουστιάτικη νύχτα. Έχουν περάσει τρία χρόνια γεμάτα από τότε και παρόλα αυτά τη θυμάμαι σαν να ήτανε χθες. Εγώ αρκετά εκφυλισμένος από τη ψημένη ρακί, κακόκεφος, με τον εγωισμό μου να ξεχειλίζει και να θρέφει το θυμό μου. Εσύ να προσπαθείς να με πικάρεις με τον μελλοντικό πρώην σου από τη μια (κάτι το οποίο είχε λειτουργήσει, αλλά με αρνητικά αποτελέσματα) και από την άλλη να με γυροφέρνεις για να με ηρεμήσεις, όπως μόνο εσύ γνώριζες να κάνεις.
Χρόνος: Χαράματα, τόπος: η παραλία ενός νησιού, τελευταίες μας κουβέντες:

Ως πότε θα σε περιμένω;
Δεν θυμάμαι να σου ζήτησα ποτέ να με περιμένεις…

Το εννοούσα; Δεν το εννοούσα; Θα σε γελάσω. 1100 ημέρες μετά, ήτοι 26400 ώρες, ήτοι 1584000 λεπτά, ήτοι 95040000 δευτερόλεπτα κ.ο.κ. και εγώ ακόμη δεν έχω καταλήξει για το αν μιλούσε ο εγωισμός μου ή εγώ. Μήπως ο εγωισμός μου είμαι εγώ; Μπερδεύτηκα...πάντως για ένα πράγμα είμαι σίγουρος και αυτό είναι ότι υπήρξα άδικος. Άδικος με σένα, μα προπάντων με όσες ακολούθησαν. Το να προσπαθείς να συναγωνιστείς ένα φάντασμα είναι ότι χειρότερο υπάρχει…γιατί αυτό είσαι πλέον για μένα, ένα φάντασμα το οποίο έχει ριζώσει στο μυαλό μου, έχει αποκτήσει μυθικές ικανότητες και κάνει την εμφάνιση του συνήθως όποτε βρέχει…το βροχοφάντασμα μου, λοιπόν!
Η ώρα πλησιάζει 03:30, η βροχή εξακολουθεί να ξεπλένει με μανία τους δρόμους και εγώ δεν νυστάζω κι όμως πρέπει να προσπαθήσω να κοιμηθώ. Μακάρι να μπορούσα να το ξενυχτίσω και απλά να παρακολουθώ τις σταγόνες να πέφτουν και να απολαμβάνω το θόρυβο που προκαλεί η κρούση τους πάνω στο έδαφος. Όμως πρέπει να σφαλίσω τα μάτια μου και να χαθώ στο απόλυτο σκοτάδι, οπότε όπως καταλαβαίνεις ήρθε η ώρα να φύγεις φαντασματάκι, άντε ξούτ!
Και πού είσαι; Να αργήσεις άπειρα να μας ξανάρθεις…άντε μπράβο, γιατί με μελαγχόλησες πάλι!
Τέλος, πρέπει να βρώ έναν κυνηγό φαντασμάτων...Mr. Miles Straume will you join us?