Την Τετάρτη 16 Απριλίου στο Liebe του Μύλου, δυο μουσικά σχήματα, με τις ευλογίες της Spinalonga Records ανέλαβαν να δώσουν ηχόχρωμα σε μια βραδιά μιας μουντής καθημερινής που συνήθως τίποτα δε συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη...φαινόμενο όχι τόσο θεσσαλονικιώτικο όσο καθαρά επαρχιακό και ας καυχιέται η πόλη ότι είναι η δεύτερη σε πληθυσμό στην Ελλάδα! Τα συγκροτήματα ήτανε οι δικοί μας Sleeping Pillow και οι, μέχρι πρότινος άγνωστοι σε μένα, Gevende εκ Τουρκίας. Πράγματι, δεν ήξερα τι θα μου επεφύλασσε η συγκεκριμένη βραδιά αφού τους πρώτους τους γνώρισα μέσω της myspace σελίδας τους (ελλείψει δίσκου …προς το παρόν τουλάχιστον) ενώ από τους δεύτερους είχα καταφέρει να ακούσω ένα και μοναδικό κομμάτι μέσω ραδιοφώνου, (958…δεν φαντάζομαι να τους έχει παίξει και κανένας άλλος σταθμός αφού δεν πρόκειται για κάποιο mainstream συγκρότημα) γεγονός που από μόνο του δε σου επιτρέπει να σχηματίσεις κάποια άποψη για τη δουλειά τους.
Μην έχοντας κάτι καλύτερο να κάνω και λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι οι Sleeping Pillow ήταν από τα συγκροτήματα που θα ήθελα να δω ζωντανά, έτσι ώστε να έχω μια σχετικά ολοκληρωμένη άποψη, καθώς και τον παράγοντα συναυλιακή έκπληξη (Gevende), ο οποίος μέχρι τώρα μόνο θετικά έχει λειτουργήσει (βλ. 16 Horsepower και Lanterna), η απόφαση να διανύσω 45km μετά από 11 ώρες δουλειάς και να βρεθώ στο Μύλο, δεν πάρθηκε και με ιδιαίτερη δυσκολία, τουναντίον.
Έφτασα στο Μύλο ακριβώς την ώρα που είχε ανακοινωθεί ότι θα ανοίξουν οι πόρτες (9:00) και διαπίστωσα με λύπη μου ότι η προσέλευση του κόσμου εκείνη την ώρα ήταν από μικρή έως ανύπαρκτη! Θεώρησα ότι ήταν ακόμη νωρίς και έπιασα τον εαυτό μου να κάνει την αισιόδοξη σκέψη ότι αργότερα ο κόσμος θα έκανε την εμφάνιση του, άλλωστε Έλληνες είμαστε, την καθυστέρηση την έχουμε στο αίμα μας. Πέρασα της πόρτες του Liebe, εναπόθεσα τα πράγματα μου σε ένα stand και αφού πήρα κάτι να πιω περίμενα να πάει 9:30 για να ξεκινήσει η συναυλία (που σιγά μη ξεκινούσε 9:30).
Στο διάστημα αυτό έκανε την εμφάνιση του αρκετός κόσμος, που όμως δεν ήταν τόσο πολύς ώστε να δικαιολογεί την παρουσία ενός συγκροτήματος από το εξωτερικό, το οποίο στο είδος του έχει καταφέρει να φτιάξει σχετικά ένα όνομα, πέραν των συνόρων της χώρας του. Δυστυχώς το κοινό της Θεσσαλονίκης επέλεξε να μην παραστεί για ακόμη μια φορά σε μια συναυλία και από την επομένη να αρχίσει πάλι τη γκρίνια για την ανυδρία των live στην πόλη του. Ευτυχώς η μικρή μου πόλη, έδωσε το βροντερό της παρόν στέλνοντας 10 αντιπροσώπους, δηλαδή περίπου το 10% του κοινού εκείνης της βραδιάς. Το μόνο κακό ήταν πως δεν είχαμε προσυνεννοηθεί μήπως και νοικιάζαμε ένα mini van (!!!). Παρά τη δυναμική συμμετοχή της επαρχίας και τη μικρή συμμετοχή της επαρχιακής μεγαλούπολης, η βραδιά από την άποψη της παρουσίας του κόσμου, δυστυχώς, δε σώθηκε, με πιθανή συνέπεια την μη διοργάνωση αρκετών συναυλιών στο μέλλον. Ηθελέστα και παθέστα!
Αφού πέρασε μια ολόκληρη ώρα (!) από την ώρα που θα έπρεπε να είχε κάνει την εμφάνιση του το πρώτο συγκρότημα και αφού είχα βαρεθεί τη ζωή μου να περιμένω να ξεκινήσει επιτέλους αυτή η βραδιά, μάλλον μαζί μου βαρέθηκαν και τα συγκροτήματα και αποφάσισαν να βάλουν επιτέλους μπροστά τις μηχανές τους. Έτσι λοιπόν έκαναν την εμφάνιση τους περί τις 10:30 οι Sleeping Pillow. Ένα συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη, με μια αρκετά ενδιαφέρουσα δουλειά, η οποία δεν έχει τυπωθεί ακόμη σε cd, κάτι το οποίο όμως, απ’ όσο ξέρω, πρόκειται να αλλάξει σύντομα. Progressive, alternative και ανατολίτικοι ήχοι και ρυθμοί, είναι αυτά τα οποία χαρακτηρίζουν τον ηχό τους, όλα παιγμένα με αξιοπρέπεια, καταφέρνουν και μετατρέπουν το τελικό αποτέλεσμα σε κάτι παραπάνω από απλώς ικανοποιητικό. Όπως προανέφερα, το να τους δω σε κάποιο live, ήταν το κομμάτι που έλειπε από το puzzle που θα ολοκλήρωνε την θετική εικόνα που είχα πλάσει για αυτούς. Και αυτή η βραδιά θα ήταν Η ιδανική, εάν αντί για το κομμάτι που μου χαρίσανε, μου έδιναν ένα στο οποίο:
1. Θα υπήρχε ψυχή στα τραγούδια που έπαιξαν (τεχνικά οι μουσικοί ήταν άψογοι για να λέμε και του στραβού το δίκιο, με εξαίρεση τη φωνή η οποία κινήθηκε μέτριο προς ικανοποιητικό επίπεδο)
2. Τα παραδοσιακά όργανα δεν θα ήταν απών (το Black Sea με ηλεκτρική κιθάρα αντί λύρας; Έλεος!)
3. Κάποια από τα μέλη του συγκροτήματος δεν θα είχανε το ύφος 10 καρδιναλίων
4. Όπου ο μπασίστας δεν θα είχε καθ’ όλο το
5. Ο ήχος θα ήταν καλύτερος…καλά το τελευταίο το παίρνω πίσω, μιας και η ευθύνη βαρύνει τον ηχολήπτη και όχι τους καλλιτέχνες….μα τι μάπα ηχολήπτης ήταν αυτός; Και “κεφάλι” μου έκανε και τον ήχο των παραδοσιακών οργάνων με το ζόρι άκουσα…ήταν που ήταν ελλιπή, ήρθε και τα αποτελείωσε!
Αυτό το βασανίστηκα μέτριο live, έλαβε τέλος περίπου στις 11:15, αφήνοντας με, με μια διφορούμενη άποψη για τους Sleeping Pillow…πολύ όμορφη δουλειά στο studio, μάπα στη σκηνή!
Η αρχική μου ελπίδα, λοιπόν, για μια πολύ όμορφη βραδιά, με απογοήτευσε οικτρά, μ’ αποτέλεσμα να εναποθέτω, πλέον, όλες μου τις ελπίδες για ένα όμορφο κλείσιμο της βραδιάς, στους Gevende, κοινώς στο συγκρότημα kinder έκπληξη. Το εν λόγω συγκρότημα έκανε την εμφάνιση του στις 11:30. Απαρτιζόταν από 5 μουσικούς και με το πρώτο κιόλας κομμάτι τους κατάφεραν να διαλύσουν τα σύννεφα υπνηλίας που είχαν δημιουργήσει οι Sleeping Pillow την προηγούμενη ώρα. Στο δεύτερο τραγούδι, τα άκρα μου συμμετείχαν ασυναίσθητα στους ρυθμούς που έδινε το συγκρότημα ενώ στο τρίτο κατάφερα να βγω από τον λήθαργο εξολοκλήρου και προσπαθούσα να απορροφήσω κάθε εικόνα και κάθε ήχο που είχαν να μου προσφέρουν! Η μουσική τους, μια μίξη από ανατολίτικα, βαλκανικά, jazz και funk στοιχεία φιλτραρισμένα μέσα από μια εναλλακτική αισθητική (οι ίδιοι απλά το χαρακτηρίζουν psychedelic folk), παντρεμένη με μια φωνή υπέροχη. Όλα τους παιγμένα με τέχνη περίσσια και δοσμένα με τόση ψυχή που σε καθηλώνανε και σε κάνανε να μη μπορείς να χορτάσεις τις μελωδίες τους ενώ στο τέλος του κάθε τραγουδιού, ένιωθες ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο ευχαρίστησης στο πρόσωπο σου!
Είχα να νιώσω έτσι από τη συναυλία των Lanterna και από ότι φάνηκε, δεν ήμουν ο μόνος, καθώς το κοινό επεφύλαξε θερμή υποδοχή στους Τούρκους ενώ όσο περνούσε η βραδιά γινόταν όλο και πιο εκδηλωτικό, με αποτέλεσμα τα κενά μεταξύ των τραγουδιών να γίνονται όλο και μεγαλύτερα λόγω των επευφημιών του!
Οι Gevende είναι τα παιδιά της διπλανής πόρτας, τα οποία αν και προικισμένα με πολύ ταλέντο, το οποίο ξέρουν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο, εξακολουθούν να αισθάνονται σαν κάποιοι από εμάς, να συμπεριφέρονται σαν κάποιοι από εμάς με αποτέλεσμα να είναι απολύτως προσιτοί. Έτσι χωρίς να δείξουν καμιά μορφή έπαρσης, βιώνοντας τα τραγούδια, ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους με τρόπο αριστοτεχνικό και άκρως επαγγελματικό, δίχως να διαχωριστούν από τον κόσμο. Κατάφεραν με τον τρόπο αυτό να κερδίσουν μια θέση στην καρδιά όλων όσων τους παρακολούθησαν εκείνο το βράδυ. Παράδειγμα προς μίμηση για πολλά εγχώρια (και όχι μόνο) συγκροτήματα τα οποία ούτε το ταλέντο τους έχουν, ούτε την φήμη τους. Παρόλα αυτά η συμπεριφορά τους συχνά αγγίζει τα όρια της ύβρης.
Με αυτά και με εκείνα οι Gevende μας κράτησαν συντροφιά μέχρι τη μία και τέταρτο, κλείνοντας μια βραδιά η οποία εξελίχθηκε πολύ όμορφα. Τις μέρες που ακολούθησαν το cd τους “έλιωσε” να παίζει στο αυτοκίνητο και στο σπίτι, και την επόμενη φορά που θα αποφασίσουν να επισκεφτούν τη χώρα μας, σίγουρα θα δηλώσω και πάλι παρών!
Όσο για τους Sleeping Pillow…ακούγοντας ξανά τα τραγούδια τους, θεωρώ πως πρέπει να τους δώσω ακόμη μια ευκαιρία, μήπως και το κομμάτι του puzzle που μου χαρίσανε στις 16 Απριλίου, ήταν όντως λάθος. Ο δίσκος όταν θα κυκλοφορήσει, πιστεύω πως θα καταφέρει να αποκομίσει κολακευτικά σχόλια, και αν καταφέρουν να μεταφέρουν το συναίσθημα που βγάζουν στη studio δουλειά τους και επί σκηνής, σίγουρα θα είναι από τις πιο αξιόλογες live μπάντες της Ελλάδας. Αν όχι, για μένα τουλάχιστον δεν θα υπάρχει λόγος να τους δω ξανά. Η υπόθεση Sleeping Pillow θα ξεκαθαρίσει στην επόμενη συναυλία τους. Ένα αναμονή λοιπόν.
myspace: